اولین بمب افکن مافوق صوت آمریکا XB-70 Valkyrie
XB-70 Valkyrie اولین بمب افکن استراتژیک مافوق صوت با قابلیت حمل سلاح هسته‌ای بود که در آغاز جنگ سرد در دهه 1950 برای سر فرماندهی نیروی هوایی ایالات متحده ساخته شد.
اکس‌بی-70 والکیری که کمپانی هوانوردی آمریکای شمالی آن را طراحی کرده بود هواپیمایی شش موتوره بود که می‌توانست مسافت هزاران کیلومتر را با سرعت 3 ماخ (سه برابر سرعت صوت) را در ارتفاع 21 هزار متری از سطح زمین طی کند.
والکیری فقط مدت کوتاهی را در نزدیکی ایستگاه راداری دشمن سپری می‌کرد و پیش از آنکه دشمن بتواند جنگنده‌های خود را در مکان مناسبی برای رهگیری آن قرار دهد از محدوده شناسایی آن خارج می‌شد.
سرعت و ارتفاع بالای والکیری آن را در برابر هواپیماهای رهگیر که در آن زمان تنها سلاح مؤثر در برابر هواپیماهای بمب‌افکن بودند مصون می‌کرد.
این هواپیما به سختی توسط رادارهای دشمن قابل شناسایی بود و هیچ هواپیمای رهگیر یا جنگنده شوروی در آن زمان توانایی مقابله با آن را نداشت.
با این حال ظهور موشک‌های بالستیک قاره‌پیما در اواخر دهه 1950 امتیاز آسیب‌ناپذیری والکیری را از بین برد. اختراع این تکنولوژی جدید در شوروی بمب‌افکن‌های سرنشین دار آمریکا را به طور فزاینده‌ای منسوخ کرد.
نیروی هوایی آمریکا در نهایت از تلاش برای تولید انبوه والکیری دست کشید و برنامه تولید بمب افکن مافوق صوت والکیری به طور کل در سال 1961 لغو شد.
در این زمان نیروی هوایی آمریکا تمرکز خود را روی یک برنامه تحقیقاتی برای مشاهده اثرات پرواز طولانی مدت با سرعت بالا گذاشت.
بر این اساس دو نمونه آزمایشی ساخته شدند که به منظور پروازهای مافوق صوت بین سال‌های 1964 تا 1969 مورد استفاده قرار گرفتند.
یکی از این هواپیماهای آزمایشی در جریان مانوری در سال 1966 پس از برخورد با یک هواپیمای کوچکتر که در نزدیکی آن در حال پرواز بود سقوط کرد و از بین رفت.
آخرین والکیری امروز در موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده در اوهایو نگهداری می‌شود و در معرض دید عموم قرار دارد.
داده های پروژه XB-70 و همچنین مواد و آلیاژهای توسعه یافته در این پروژه در برنامه بمب افکن Rockwell B-1 Lancer و برنامه بمب افکن‌های دیگر آمریکا و هم چنین از طریق جاسوسی اتحاد جماهیر شوروی در برنامه Tupolev Tu-144 مورد استفاده قرار گرفت.
